DOBROCZYNNOŚĆ

Do pierwszorzędnych zadań kościoła należy szerzenie dobrej wiadomości o odkupieniu, które przyniósł Jezus Chrystus. Prawdziwe chrześcijaństwo zawiera również dobroczynność.

 

Wybraliśmy nazwę dobroczynność dlatego, ponieważ rozumiemy, że dobroczynność ma szersze znaczenie niż to, które ogólnie istnieje w wyobraźni ludzi. Przez działalność charytatywną kościoła rozumie się zazwyczaj pomoc tym, którzy znajdują się w najgorszym stanie – to znaczy ludzie bez domu, narkomanie itd. Według Biblii nie jest główną rolą kościoła rola socjalno-charytatywna. Do obowiązków kościoła nie należy to, by zapewniał służby socjalne takim ludziom, którzy, aczkolwiek mogą, nie mają zamiaru mienić swego życia, choć proponowana jest im pomoc.

 

Do podstawowej odpowiedzialności każdego chrześcijanina należy jego rodzina. Troska kościoła ma być nastawiona w kierunku do tych ludzi, którym ich rodzina nie potrafi pomóc. Jesteśmy przekonani, że to niezbędna podstawa jakiejkolwiek dalszej działalności w społeczeństwie.

Kościół zawsze oferował pomoc i poza okrąg swoich członków i zwolenników. Nowe Życie usiłuje o ukierunkowanie swej pomocy tak, żebyśmy nie marnowali jej tam, gdzie ludziom nie zależy na skutecznym rozwiązaniu problemów, ale pomoc wykorzystują do tego, by dalej prowadzili nieodpowiedzialne życie – często na koszt drugich.

W zakresie dobroczynności Nowe Życie udziela pomocy przede wszystkim takim ludziom, którzy bez własnego zawinienia znaleźli się w nędzy, seniorom albo tym, którzy już sami we właściwy sposób pomagają.

Usiłujemy też o wsparcie takiej działalności, którą uważamy za naprawdę użyteczną. Forma pomocy jest jednorazowa albo stała, regularnie powtarzająca się.

 

Ogólna suma, którą Nowe Życie na dobroczynność ofiarowało, przekroczyła na końcu roku 2005 500 tysięcy koron oraz 15 ton pomocy materialnej.

 

Prawie wszelka do tej chwili oferowana pomoc uzyskana była ze środków, które udzielają członkowie Nowego Życia.