Jan 20:21-23 A Jezus znowu im powiedział: Pokój wam; jak mnie posłał Ojciec, tak ja was posyłam. 22 I kiedy to powiedział - tchnął oraz im mówi: Weźcie Ducha Świętego. 23 Których grzechy odpuścicie, zostają im odpuszczone, a których trzymacie, zostają zatrzymane.
Mateusz 9:2-8 I oto przynieśli mu sparaliżowanego, który leżał na łożu. A widząc ich wiarę, Jezus powiedział sparaliżowanemu: Ufaj, synu; twoje grzechy są ci odpuszczone. 3 A oto niektórzy z uczonych w Piśmie mówili sami w sobie: Ten bluźni. 4 A Jezus widząc ich myśli, powiedział: Czemu myślicie złe rzeczy w waszych sercach? 5 Bo cóż jest łatwiej, powiedzieć: Odpuszczone są twoje grzechy, czy powiedzieć: Wstań, i chodź? 6 Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieka ma moc odpuszczać grzechy na ziemi - powiedział sparaliżowanemu: Wstań, weź swoje łoże i idź do twojego domu. 7 Zatem wstał oraz poszedł do swego domu. 8 Gdy to ujrzały tłumy, zatrwożyły się, oraz oddały chwałę Bogu, który dał ludziom taką moc.
Izajasz 43:25 Lecz Ja, Ja jestem tym, co z uwagi na Siebie zatrze twoje występki, a twoich grzechów nie wspomnę.
Łukasz 5:21 A uczeni w Piśmie i faryzeusze zaczęli rozważać, mówiąc: Któż jest ten, który mówi bluźnierstwa? Kto może odpuścić grzechy, jeśli nie sam Bóg?
Łukasz 6:37 Nie sądźcie - a nie zostaniecie osądzeni. Nie skazujcie - a nie zostaniecie skazani; uniewinniajcie - a będziecie uniewinnieni
1 List Jana 2:12 Piszę wam, dzieci, że są wam odpuszczone grzechy z powodu jego Imienia.
Do Kolosan 3:13 znosząc cierpliwie jedni drugich i przebaczając sobie, jeśli ktoś ma przeciwko komuś jakiś zarzut. Jak Chrystus wam przebaczył - tak i wy.
Łukasz 24:45-47 Wtedy otworzył ich umysł, by rozumieli Pisma. 46 Powiedział im także: Tak jest napisane - więc Chrystus tak musiał cierpieć, a trzeciego dnia powstać z martwych. 47 Dzięki jego Imieniu - aż do wszystkich narodów, począwszy od Jerozolimy - ma też zostać podana do wiadomości skrucha i odpuszczenie grzechów.
2 do Koryntian 5:18-19 A wszystko z Boga, który nas pojednał z samym sobą przez Jezusa Chrystusa oraz dał nam służbę owego pojednania. 19 Jako, że to Bóg w Chrystusie był Tym, co pojednał świat ze sobą, nie licząc im ich fałszywych kroków oraz deponując sobie w nas słowo pojednania.
i powszechnie akceptowalny fakt. Czyn Jezusa - przebaczenie grzechów człowiekowi z udarem serca, wywołał w myślach zakonników gwałtowną reakcję (Mat 9:2-8). Dlaczego Jezus to zrobił? Właśnie dlatego, żeby pokazał, że nie jest zwyczajnym człowiekiem, ale Bogiem, który posiada moc do przebaczania grzechów. I żeby to potwierdzić, uzdrowił też tego człowieka. Żeby nikt nie domniewał się, że grzechy może przebaczyć ktokolwiek z ludzi. Jak więc można wyjaśnić fakt, że w 20.rozdziale ewangelii Jana Jezus wysyła do ludzi swoich uczniów ze słowami: „Których grzechy odpuścicie, zostają im odpuszczone, a których trzymacie, zostają zatrzymane"? Na pierwszy rzut oka wygląda na to, że Jezus przeniósł na nich swoją moc przebaczać czy nie przebaczać grzechy. Tym samym mogliby zadecydować o życiu czy śmierci ludzi. Czy to prawda? Kategorycznie nie! Jan za parę lat pisze: „Piszę wam, dzieci, że są wam odpuszczone grzechy z powodu jego Imienia "(1J 2:12). Nie mówi więc, że to on przebacza grzechy – ale z „powodu Jego imienia są grzechy przebaczone". Na innym miejscu Pismo zachęca uczniów do tego, by nieśli służbę pojednania, żeby mówili ludziom, że jest możliwe (i konieczne) uzyskać przebaczenia grzechów i w jaki sposób.
A więc poprzez pojednanie z Bogiem, przyjęcie ofiary wylanej krwi Jezusa Chrystusa. Nie w ten sposób, że apostołowie czy dalsi służebnicy będą sami przebaczać grzechy (2 do Kor 5:18,Łuk 24:45-47). O taką służbę Jezusowi chodziło, kiedy apostołów do niej wysyłał. Na żadnym innym miejscu Pisma nie znajdujemy niczego, co przynajmniej wspominałoby o tym, że Bóg człowieku dał tak istotną moc, jaką jest moc do przebaczania grzechów. Żadny człowiek nie może więc przebaczać grzechów. Ten, kto twierdzi coś innego, postępuje w sprzeczności z Pismem i bardzo szkodzi ludziom, którzy liczą na to, że dany człowiek może to robić. Jeżeli ludzie naprawdę mieliby moc do przebaczania grzechów, to powstałby nieczysty handel z ludzkim pragnieniem życia wiecznego. „Wybrani" posiadaliby olbrzymią moc nad życiem i śmiercią. Jednak Bóg zna człowieka i wie, że tej mocy nie potrafiłby nie nadużyć. Dlatego taki wykład słów Jezusa z 20.rozdziału ewangelii Jana, że Jezus dał uczniom faktyczną moc nad życiem i śmiercią ludzi, jest celowy i zupełnie błędny. Rzeczywiste przebaczenie grzechów jest związane z przelaniem krwi Jezusa Chrystusa i wzajemne przebaczenie ludzi nawzajem (do Kol 3:13, Łuk 6:37 apod.). Pismo mówi, że mamy sobie wzajemnie przebaczać, to znaczy, że możemy i mamy przebaczać przewinienia drugich wobec siebie samych. Lecz to zupełnie coś innego niż same grzechy. Przebaczenie grzechów wobec nas samych nie jest głównym tematem tego nauczania. Decyzja o przebaczeniu czy nieprzebaczeniu grzechów
zależy wyłącznie na Nim. Dlatego w związku z przebaczeniem grzechów ma sens zwracać się jedynie do Niego i od Niego oczekiwać przebaczenia. To, do czego Jezus swoich uczniów, a więc i kościół powołał, jest niesienie tej dobrej wiadomości ludziom. W jaki sposób można przebaczenie grzechów zyskać i co to znaczy dla życia człowieka. To jest ta moc „przebaczyć lub zatrzymać grzechy " z 20.rozdziału ewangelii Jana.
