Mateusz 5:45 abyście byli synami waszego Ojca, który jest w niebiosach; bo On to czyni, że Jego słońce wschodzi na złe i dobre, i deszcz spuszcza na sprawiedliwe oraz 2. Mojżesza 20:5-6 Nie będziesz się przed nimi korzył, ani im służył, gdyż Ja jestem twój Bóg, WIEKUISTY - Bóg żarliwy, odpłacający winę ojców wobec synów, wnuków i prawnuków tych, którzy Mnie nienawidzą. 6 A świadczący miłosierdzie tysiącom, z uwagi na tych, którzy mnie miłują oraz przestrzegają Moich przykazań. Mateusz 4:8-9 Znowu bierze go ten oszczerczy na bardzo wysoką górę i pokazuje mu wszystkie królestwa tego porządku świata oraz ich sławę, 9 i mu mówi: To wszystko ci dam, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon. 1. Mojżesza 17:15-16 Bóg powiedział też do Abrahama: Twojej żony Saraj nie będziesz nazywał jej imieniem - Saraj, bo jej imię to Sara. 16 Zatem pobłogosławię ją, jak również dam ci z niej syna; pobłogosławię ją oraz rozkrzewię ją w narody, więc wyjdą z niej królowie ludów.
Marek 8:7 A mieli trochę rybek; więc uwielbił Boga i powiedział, aby i te podawać. Jeremiáš 17:7 Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. 1. Mojżesza 12:1-5 A PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi, z twojej ojczyzny i z domu twojego ojca, do ziemi, którą ci wskażę. 2 A uczynię cię wielkim narodem i cię pobłogosławię oraz wywyższę twoje imię, więc będziesz błogosławieństwem. 3 Także błogosławiącym tobie - pobłogosławię, a przeklinającego ciebie - przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi. 4 Zatem Abram wyszedł, jak mu polecił PAN, a razem z nim poszedł Lot. Zaś Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. 5 Abram wziął także swoją żonę Saraj, Lota - swojego synowca, cały ich dobytek, którego się dorobili, oraz osoby, które nabyli w Charanie. I wyruszyli, aby się udać do ziemi Kanaan, i przybyli do ziemi Kanaan. Do Galacjan 3:8 A Pismo zwiastowało, że Bóg uznaje pogan za sprawiedliwych z wiary, bo wcześniej ogłosił Abrahamowi, że w tobie będą błogosławieni wszyscy poganie.
Na pierwszy rzut oka może się zdawać, że błogosławieństwo ludzie po prostu mają lub nie mają. I że jeżeli mówimy o błogosławieństwie, zawsze dotyczy to tylko wierzących. Boże błogosławieństwo jest jednak różnorodniejsze i ma więcej poziomów. Przed pierwszym poziomem błogosławieństwa należy wspomnieć „poziom zerowy" - dobrobyt, który może gdzieś, w jakiejś ziemi, pojawić się bez względu na sprawiedliwość, zbożność, czy cokolwiek podobnego. Powierzchowni, cieleśni chrześcijanie odnoszą fałszywe wrażenie, że mają błogosławieństwo.Tylko dlatego, że żyją gdzieś, gdzie panuje relatywny dobrobyt. Nie widzą, że chodzi tylko o przychylne okoliczności (ekonomika rośnie,dobrze się wiedzie). Kiedy potem nastanie kryzys ekonomiczny, ludzie „gubią błogosławieństwo". W rzeczywistości żadnego nie posiadali (żadnego osobistego), żyli tylko z ogólnego dobrobytu. Można byłoby spekulować o tym, że taka wysoka stopa życiowa to też błogosławieństwo, przede wszystkim dzięki przeszłym generacjom, lecz na świecie istnieje mnóstwo przykładów, które nie są tego dowodem (ropa w Kuwajcie itd.). Podstawowy poziom błogosławieństwa to bardzo ogólny przejaw Bożej dobroci wobec wszystkich ludzi (Mat 5:45). Bóg jest dobry i Jego pierwotną wolą jest życzenie dobrego ludziom. I to w maksymalnej możliwej mierze. Dlatego daje dużo wszystkiego dobrego dla życia wszystkich ludzi bez różnicy. To nie w sprzeczności z Jego sprawiedliwością. Pozostawia sobie dostatek możliwości i środków do sądzenia nieprawości, karania bezbożności, do przekleństwa buntowników (naprz 2M 20:5-6). Na ten podstawowy, bardzo ogólny poziom błogosławieństwa ludzie (czasami i wierzący) łatwo zapominają i nie są Bogu za Jego dobroć wdzięczni. Myślą, że to oczywiste. Poza tym podstawowym poziomem błogosławieństwa istnieją jeszcze 3 jego poziomy. Błogosławieństwo zawsze wiąże się z szanowaniem Bożych zasad, Bożej woli. Nie można mówić o błogosławieństwie naprz. wtedy, kiedy ktoś zyska duży majątek lub jakąś pozycję za pomocą oszustwa czy niepoprawnego poczynania. Diabeł też potrafi dopomóc ku majątku, pozycji (Mat 4:8-9). 1. poziom błogosławieństwa- pobłogosławię cię Tutaj chodzi o jednorazowe błogosławieństwo, o poszczególny dobry dar. To znaczy, że człowiek naprawdę osobiście coś otrzyma, zawsze oznacza to wyjątkowy dar. W Piśmie możemy dostrzec takie przypadki (1M 17:15-16; Mk 8:7). Ten poziom błogosławieństwa jest taki, że człowiek nie ma go „w sobie", nie jest jego częścią. Cząsto dzieje się tak, że jest ktoś inny, kto i dla drugich jest błogosławieństwem (a więc obdarza, pomaga, dopomaga drugim osiągnąć dobre). Wierzący człowiek jest oczywiście wdzięczny za to błogosławieństwo, jednak pragnie być naprawdę błogosławionym, by był błogosławieństwem dla drugich. 2. poziom błogosławieństwa- będziesz błogosławiony Błogosławieństwo staje się częścią życia, trybu życia człowieka. To najczęściej wspominany poziom błogosławieństwa (Jer 17:7; 1M 12:1-5; 5M 28:1-14 i mnóstwo dalszych miejsc). Ten poziom odznacza się tym, że człowiek nie jest zależny (albo o wiele mniej zależny) od błogosławieństwa przychodzącego poprzez drugich ludzi, Bóg błogosławi go bezpośrednio. 3. poziom błogosławieństwa – będziesz błogosławieństwem Człowiek staje się korzyścią i błogosławieństwem dla drugich ludzi (1M 12:3; Gal 3:8). To powinno być pragnieniem każdego chrześcijanina. By nie tylko jemu powodziło się dobrze, ale aby przynosił korzyść i pożytek dla drugich. Droga vwzrostu w poziomie błogosławieństwa tkwi w posłuszeństwie Bogu i w niesamolubnym myśleniu i postępowaniu. (Filip 2:4-5). Wierzący nie chce tylko przyjmować poszczególne błogosławieństwa, nie chce brać tylko pożytek, lecz sam chce być błogosławionym i być błogosławieństwem dla drugich.Pragnienie być korzystnym, użytecznym dla drugich, być zdolnym coś im udzielić, dać,to samo jądro życia chrześcijanina. To jeden z podstawowych znaków rozpoznawczych tego, że w człowieku naprawdę przebywa Chrystus.
Marek 8:7 A mieli trochę rybek; więc uwielbił Boga i powiedział, aby i te podawać. Jeremiáš 17:7 Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu, i Pan jest jego nadzieją. 1. Mojżesza 12:1-5 A PAN powiedział do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi, z twojej ojczyzny i z domu twojego ojca, do ziemi, którą ci wskażę. 2 A uczynię cię wielkim narodem i cię pobłogosławię oraz wywyższę twoje imię, więc będziesz błogosławieństwem. 3 Także błogosławiącym tobie - pobłogosławię, a przeklinającego ciebie - przeklnę, i będą błogosławione w tobie wszystkie plemiona ziemi. 4 Zatem Abram wyszedł, jak mu polecił PAN, a razem z nim poszedł Lot. Zaś Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. 5 Abram wziął także swoją żonę Saraj, Lota - swojego synowca, cały ich dobytek, którego się dorobili, oraz osoby, które nabyli w Charanie. I wyruszyli, aby się udać do ziemi Kanaan, i przybyli do ziemi Kanaan. Do Galacjan 3:8 A Pismo zwiastowało, że Bóg uznaje pogan za sprawiedliwych z wiary, bo wcześniej ogłosił Abrahamowi, że w tobie będą błogosławieni wszyscy poganie.
