Jan 13:34-35 Przykazanie nowe daję Wam, abyście się społecznie miłowali, jakom i ja was miłował, abyście się i wy społecznie miłowali. 35 Stąd poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeśli miłość mieć będziecie jedni przeciwko drugim. 1 List Jana 4:6-8 My z Boga jesteśmy. Kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Przez to poznajemy ducha prawdy i ducha błędu. 7 Najmilsi! Miłujmyż jedni drugich, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga jest narodzony i zna Boga. 8 Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłość. 1 List Jana 2:9-11 Kto mówi, iż jest w światłości, a brata swego nienawidzi, w ciemności jest aż dotąd. 10 Kto miłuje brata swego, w światłości mieszka, i zgorszenia w nim nie ma. 11 Lecz kto nienawidzi brata swego, w ciemności jest i w ciemności chodzi, a nie wie, gdzie idzie, iż ciemność zaślepiła oczy jego. 1 List Jana 3:1 Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec, abyśmy dziatkami Bożymi nazwani byli. Dlatego świat nie zna nas, iż Onego nie zna.
Jeszcze wcześniej, zanim Bóg stworzył człowieka, chciał, żeby był Jego towarzyszem, z którym będzie współpracować przy budowania Królestwa Bożego. To przywilej, którego nie posiadają nawet aniołowie. Jest wyrazem Bożej miłości do nas. Bóg zawsze kochał człowieka. Na przekór upadkom, przez które człowiek przeszedł, Bogu stale zależy na tym, by ludziom wiodło się dobrze. Jego pragnieniem jest, żeby każdy człowiek był zbawiony. To może stać się tylko wtedy, kiedy człowiek w poszukiwaniu ratunku zwróci się do Boga. Najpierw musi się o tej możliwości skądś dowiedzieć. I musi w swym wnętrzu przeżyć fakt, że to, co słyszy, jest prawdziwym Słowem Bożym, to znaczy Bożym przesłaniem do niego. To Słowo może człowiekowi przekazać tylko inny człowiek. Człowiek, który zna prawdę Ewangelii. I tylko taki człowiek, po którym widać, że Bóg z Nim jest, jest w tym sensie wiarygodny. To dotyczy człowieka samego i całego kościoła. Istnieje więcej możliwości i sposobów, jak poznać, że Bóg znajduje się między chrześcijanami. Są to na przykład przejawy darów duchowych w kościele. Niewierzący człowiek w obecności ludzi, między którymi działa moc duchowa, może być uświadczony z grzechów pomimo tego, że nikt z nim o tym nie mówił. Może być też tak, że taki człowiek jest świadkiem cudownego uzdrowienia itp. Jezus jedną z tych rzeczy wywyższa nad inne: „ Przykazanie nowe daję Wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak i ja was umiłowałem, abyście się i wy wzajemnie miłowali. Stąd poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeśli miłość mieć będziecie jedni wobec drugim.”(J 13:34-35)O ile jest między nami taka miłość, wtedy niewierzący poznają, że naprawdę jesteśmy uczniami Jezusa, nasze słowa są Jego Słowami i prowadzą do zbawienia i życia wiecznego. Miłość jest jednym z głównych tematów Pisma. Prawdziwą miłość biblijną mają ci ludzie, którzy kochają Boga, a równocześnie ludzi. Ich miłość skierowana jest do Boga i ludzi, a nie do samych siebie (1ListJ 4:6-8). Taka miłość ma siłę przyprowadzić ludzi do kościoła, a tym samym do Boga. Jeżeli ktoś mówi, że kocha Boga, ale widać, że nie kocha swoich braci, wtedy jest niemożliwe, by w takim człowieku działała Boża miłość. I odwrotnie. Jezus nawet mówi, że kto nie kocha swego brata, znajduje się w ciemności i bez Niego (1List J2:9-11). Na podstawie naszej miłości do braci niewierzący świat pozna, czy w nas jest Jezus czy Go nie ma. Człowiek pełen Bożej miłości kocha Boga, kocha Jego Słowo (włącznie Jego przykazań), kocha też Jego dzieci. Miłość nie jest piękną mową bez treści. Miłość przynosi czyny pełne chęci poświęcić się dla tego, kogo naprawdę kochamy (1ListJ3:1). Ci, którzy mają w sobie Bożą miłość, poznają i z otwartym naręczem witają Bożych usługujących, nie ukrywają grzechu, w pierwszym rzędzie szukają korzyści drugich, przede wszystkim swoich braci. Jeżeli kościół pełen będzie takiej atmosfery, Bóg będzie mógł działać w większej miarze, i tym samym ludzie będą chętni przyjmować Słowa Ewangelii, które są do nich skierowane.
