Jakub 1:17 Wszelki datek dobry, i wszelaki dar doskonały z góry jest, zstępujący od Ojca światłości, u którego nie masz odmiany, ani zaćmienia na wstecz się wracającego. Psalm 107:1-9 Wysławiajcie Pana: albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie Jego. 2 Niech o tym powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej, 3 A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza. 4 Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując. 5 Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich. 6 A gdy wołali do Pana w utrapieniu swoim, z ucisku ich wyrywał ich. 7 I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w którym by mieszkali. 8 Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie Jego, a dziwne sprawy Jego przed synami ludzkimi: 9 Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami. Ezechiel 18:20 Dusza, która grzeszy, ta umrze, ale syn nie poniesie nieprawości ojcowskiej, ani ojciec poniesie nieprawości synowskiej: sprawiedliwość sprawiedliwego przy nim zostanie,
a niepobożność niepobożnego nań przypadnie.
a niepobożność niepobożnego nań przypadnie.
Bóg jest zawsze i w każdej okoliczności dobry. Jego dobroć nie mieni się, jest częścią Jego istoty. On nie może być inny (Jak 1:17, Ps 107:1). Zatem i wszystko to, co On daje, jest dobre, od Niego pochodzi wszystko dobre, przede wszystkim Jego Duch i Słowo (a więc i każda Jego wymoga czy polecenie jest dobre). Chrześcijanie dobrze o tym wiedzą. Lecz czasem przeżywają albo widzą około siebie sytuacje, których nie potrafią zrozumieć albo wydają im się nie do rozwiązania. Potem dochodzi do tego, że wiara w Bożą dobroć u niektórych ludzi słabnie, a co gorsze, jest otrzęsiona. I wtedy zaczynają wątpić w Bożą dobroć. Czasami nawet przypisują Bogu złe zamiary. Boża dobroć to nie uczucie. Przejawia się zupełnie realnie w życiach tych ludzi, którzy do Boga zwracają się o pomoc i oczekują na nią (Ps 107:1-9). Dlatego liczmy na Bożą dobroć, spodziewajmy jej się, bądźmy za nią wdzięczni i opiewajmy za nią Boga (Ps 107:1). Boża dobroć jest tak olbrzymia, że i ten człowiek, który od Boga odwrócił się, upadł do grzechu, ale ponownie do Niego wrócił, może liczyć na Jego wielkoduszność oraz odpuszczenie (o ile jego nawrócenie jest szczere), ponieważ Bogu sprawia przyjemność to, że może człowieku czynić dobro, a nie zło (aczkolwiek wyraźnie mówi, czego może spodziewać się człowiek, który żyje w nieprawości i grzechu) (Ez 18.).
