Boża miłość

Mikuláš Török, 21.10.2007

1.List Jana 4:8 – 5:3  Kto nie miłuje - nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. 9 W tym została objawiona pośród nas miłość Boga, że Bóg wysłał na świat swego jedynego Syna, abyśmy przez niego żyli. 10 W tym zaś jest miłość, że nie myśmy umiłowali Boga, ale że On nas umiłował; więc posłał swojego Syna jako przebłaganie za nasze grzechy. 11 Umiłowani, skoro Bóg nas tak umiłował i my jesteśmy zobowiązani miłować jedni drugich. 12 Boga nikt nigdy nie widział; ale jeśli miłujemy jedni drugich - Bóg w nas mieszka i Jego miłość jest w nas doskonała. 13 Przez to poznajemy, że w Nim mieszkamy, a On w nas, że dał nam ze swego Ducha. 14 A myśmy widzieli i świadczymy, że Ojciec posłał Syna - Zbawcę świata. 15 Kto wyznał, że Jezus jest Synem Boga - Bóg w nim mieszka, a on w Bogu. 16 Zatem myśmy poznali i uwierzyli miłości, którą Bóg ma w nas. Bóg jest miłością; więc kto mieszka w miłości - mieszka w Bogu, a Bóg w nim. 17 Po to miłość jest doskonała pośród nas, abyśmy mieli otwartość w dniu oceny, że jaki on jest - tacy i my jesteśmy na tym świecie. 18 W miłości nie zdarza się strach, bo doskonała miłość wyrzuca strach na zewnątrz. Gdyż strach zawiera udrękę, a kto się boi - nie jest doskonały w miłości. 19 My go miłujemy, bo on pierwszy nas umiłował. 20 Jeśli ktoś powiedział: Miłuję Boga, a swojego brata nienawidzi - jest kłamcą; bo kto nie miłuje swego brata, którego widzi, jakże może miłować Boga, którego nie widzi? 21 Zatem mamy od niego to polecenie, by kto miłuje Boga, miłował też swego brata.

5. Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Chrystusem - z Boga się narodził. I każdy kto miłuje Tego, co zrodził - miłuje także tego, który z Niego jest zrodzony. 2 W tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boga, kiedy miłujemy Boga oraz strzeżemy Jego przykazania. 3 Gdyż to jest miłość Boga, aby strzec Jego przykazań; a Jego przykazania nie są ciężkie.

1 List Jana 4:16  Zatem myśmy poznali i uwierzyli miłości, którą Bóg ma w nas. Bóg jest miłością; więc kto mieszka w miłości - mieszka w Bogu, a Bóg w nim.

Jakub 1:17  Każde szlachetne dawanie i każdy doskonały dar jest z Nieba. Zstępuje od Ojca światłości, u którego wewnątrz nie znajduje się zmiana, zwrot, lub cień.

Jan 14:15 Jeśli mnie miłujecie, zachowujcie moje polecenia.

Ezechiel 18:23-32  23 Czyż tak bardzo mi zależy na śmierci niepobożnego? Mówi panujący Pan. Izali nie raczej, by się odwrócił od dróg swoich, aby żył? 24 A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości a czyniłby złozyniąc według wszystkich obrzydliwości, które czyni niezbożny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu poczytany, ale umrze z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił. 25 Wy mówicie: "Sposób postępowania Pana nie jest słuszny". Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne? 26 Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. 27 A jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. 28 Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze. 29 A jednak Izraelici mówią: "Sposób postępowania Pana nie jest słuszny". Czy mój sposób postępowania nie jest słuszny, domu Izraela, czy to nie wasze postępowanie jest przewrotne? 30 Dlatego, domu Izraela, będę was sądził, każdego według jego postępowania - wyrocznia Pana Boga. Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam już więcej nie były sposobnością do przewiny. 31 Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, któreście popełniali przeciwko Mnie, i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? 32 Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci - wyrocznia Pana Boga. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie

Boża miłość to jeden z centralnych tematów Biblii. Z nią ściśle związana jest również nasza miłość do Boga. Słowo Boże mówi o doskonałej miłości, która jest charakterystyczną cechą Boga.  Bóg jest miłością (1 List Jana 4:16). Czasami słyszymy o Bożej i „ludzkiej miłości“ jak o dwóch różnych rzeczach. W istocie chodzi tylko o różne (często zdeformowane) zrozumienie pojęcia miłości.
W jaki sposób poznamy, czy jesteśmy utożsamieni z Bożą miłością i do jakiego stopnia?
Bóg jest miłością, a więc wszystko, co powiedział czy zrobił, było z miłości. Kiedy więc czytamy Boże Słowo o tym, co Bóg zrobił czy przykazał, to stale chodzi nam o tego samego  kochającego Boga. Wszystko robił i robi z miłości. O ile w ten sposób odbieramy ten fakt, to jesteśmy bliżej poznania Jego miłości. O ile Jego postępowanie wydaje nam się złe, okrutne, niemiłosierne czy nawet nienawistne lub niesprawiedliwe, to w takim razie nie odbieramy Boga jak naprawdę kochającego. I na pewno tej rozbieżności nie można wyjaśnić za pomocą argumentu, że istnieją dwaj Bogowie: Bóg Starego Testamentu, który jest surowy i zły, i miłosierny Bóg Nowego Testamentu. On mówi o sobie, że nie mieni się, że jest stale jednakowy (Jak 1:17), a więc takie „wyjaśnienie“ jest dowodem jeszcze głębszej nieznajomości Boga.
W jaki sposób przejawia się jeszcze nasza miłość do Boga i nasza wiara w to, że Bóg nas kocha? Jeżeli ktoś uważa, że w pierwszym rzędzie to fakt, że słuchamy jego przykazań (Jan 14:15), myli się. Zapewne należy to do oznak tego, że Boga kochamy, lecz nie na pierwszym miejscu. Albowiem ktoś może Boga kochać z powodu lęku przed Jego gniewem, potępieniem, a nie z powodu miłości.
Odpowiedź można znaleźć pierwszym liście Jana (1 List Jana 4:8 – 5:3): Jan mówi najpierw o tym, że Boga znamy, poznajemy. To coś więcej niż tylko umysłowe, intelektualne poznanie czegoś o Bogu. To znaczy, że pragniemy Go poznawać i pragniemy przez Niego poznać siebie. Niczego przed Nim nie ukrywamy, (wiemy przecież, że nas kocha, więc nie ma to sensu). Ważnym znakiem jest naprzykład to, jak szybko do Boga podchodzimy, kiedy popełnimy grzech. Jeżeli pokutę oddalamy, to albo nie kochamy Boga albo boimy się Go (nie wierzymy całkowicie w Jego miłość). Kiedy Jan mówi o tym, że w miłości nie ma bojaźni, to znaczy, że nie lękamy się Boga, nie lękamy się tego, że mógłby nas skrzywdzić albo być dla nas złym. (Słowo Boże przynajmniej tutaj nie twierdzi, że chrześcijanin niczego się nie boi).
Dalej Jan mówi o tym, że wierzymy w Jego Syna. Rozumiemy, że nie mielibyśmy żadnej nadziei bez Jego odkupienia. On oddał za nas wszystko, kochał nas wcześniej niż my Jego i dlatego całkowicie możemy Mu ufać.
Dalszym przejawem naszego zaufania do Bożej miłości jest według Jana to, że kochamy swoich braci. To zrozumiałe. Żeby móc naprawdę kogoś kochać, musimy sami pewni być tego, że jesteśmy kochani. A więc nasza wiara w Bożą miłość umożliwia nam kochać swoich braci i swoich bliźnich. Jak moglibyśmy ich kochać, o ile sami nie jesteśmy przekonani o tym, że Bóg nas kocha? I jak moglibyśmy kochać swoich nieprzyjaciół? (Aczkolwiek nieprzyjaciela nie kochamy tak samo jak brata i nie możemy mieć z nim społeczeństwa. Usiłujemy o jego pożytek, jesteśmy gotowi przebaczenia, nie zacinamy się wobec niego, ale nie utrzymujemy z nim przyjacielskiego społeczeństwa).

 

Dopiero pod koniec Jan mówi o tym, że jeżeli Boga kochamy, to pełnimy Jego przykazania (1 List Jana 5:2-3). To nie nowość Nowego Testamentu, ale obowiązywało również w Starym. Wtedy też Boże przykazania były wyrazem jego miłości. Bóg nie dał swych przykazań po to, by ludzie umarli, ale dlatego, by zrozumieli, że koniecznie Go potrzebują (Ez 18:23-32).
© Kościół Nowe Życie, wszystkie prawa zastrzeżone. Wszystkie opublikowane materiały chronione są prawem autorskim i korzystanie z nich możliwe jest wyłącznie za pisemną zgodą autora.