Żywi czują się dobrze między żywymi

Mikuláš Török, 4.11.2007

Psalm 27:13 Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Pańską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

Mateusz 22:32 Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaka i Bóg Jakóba. Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych.

Mateusz 8:21-22 A drugi z uczniów jego rzekł mu: Panie! Dopuść mi pierwej odejść i pogrześć ojca mego, 22 Ale mu Jezus rzekł: Pójdź za mną a niechaj umarli grzebią umarłe swoje.

Do Efezów 2:1 I was ożywił, którzyście byli umarli w upadkach i w grzechach.

1List Piotra 1:3 Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa od umarłych

Jan 6:35 I rzekł im Jezus: "Jamci jest on chleb żywota, kto do mnie przychodzi, łaknąć nie będzie, a kto wierzy w mię, nigdy pragnąć nie będzie.

1List Piotra 1:23 odrodzeni będąc, nie z nasienia skazitelnego, ale z nieskazitelnego przez Słowo Boże żywe i trwające na wieki.

Do Rzymian 6:1-23 Cóż tedy rzeczemy? Zostaniemyż w grzechu, aby łaska obfitowała? 2 Nie daj tego, Boże! Albowiem którzyśmy umarli grzechowi, jakoż jeszcze w nim żyć będziemy? ... 8 jeźliśmy tedy z Chrystusem umarli, wierzymy, iż też z nim żyć będziemy ... 11 Tak też  i wy rozumiejcie, żeście wy umarłymi grzechowi, aleście żywymi Bogu w Chrystusie Jezusie, Panu naszym... 22 Lecz teraz, będąc uwolnieni od grzechu a zniewoleni Bogu, macie pożytek swój ku poświęceniu, a koniec żywot wieczny. 23 Albowiem zapłata za grzech jest śmierć, ale dar z łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezuse, Panu naszym.

Jan 11:25 I rzekł jej Jezus: Jam jest zmartwychwstanie i żywot, kto we mnie wierzy,choćby też umarł, żyć będzie.

Dawid mówi, że będzie korzystać z Bożej dobroci w ziemi żywych, bo to dla niego źródło wielkiej siły (Ps 27:13). To oczywiste, że ma na myśli tutejsze ziemskie życie. Ten fakt jest ważny również dla nas, ponieważ upewnia nas, że mamy ziemskie zabezpieczenie od naszego Boga. Ale istnieje jeszcze drugi poziom. Ten, o którym mówi Jezus, kiedy zwraca się do jednego ze swoich naśladowców ze słowami, by zostawił martwych, by pogrzebali martwych (Mat 8:21-22). Widocznie mowa tu o ludziach, którzy martwi są w swoich winach i grzechach (Ef 2:1). Bóg mówi o sobie jak o Bogu żywych (Mat 22:32).  Pierwszy poziom mówi naprzykład o tym, byśmy Boga nie szukali między zmarłymi, na cmentarzu i miejscach, gdzie znajdują się zwłoki zmarłych. Ponieważ Bóg jest Bogiem żywych, nie przebywa po prostu na miejscach, gdzie wprawdzie mówi się o Nim i w Jego imieniu, ale jednocześnie istnieje tu jakieś powiązanie ze zmarłymi. Oczywiście wspomnienie i przejaw szacunku wobec tych, których już między nami nie ma to coś innego. Szukanie Boga w taki sposób prowadzi do bezdroża. Drugi poziom jest co najmniej jednakowo ważny. Mówi o tym, kto jest naprawdę żywy nie tylko biologicznie, ale w sensie Bożego, wiecznego życia. Apostoł Paweł wyraża się zdecydowanie, kiedy mówi, że Chrystus  ożywił nas ze stanu, kiedy byliśmy martwi (Ef 2:1). Żyliśmy na tej Ziemi, jednakże nie należeliśmy do tych żywych, o których Bóg mówi: „Jestem Bogiem żywych“. Podobnie Piotr dodaje, że Chrystus nas  „odrodził“ (1Piotr 1:3). Naprawdę żywy jest tylko ten, kto oczyszczony jest od grzechów, kto przyjął Jezusa Chrystusa. Jezus mówi o sobie: “Jam jest ten chleb życia“ (Jan 6:35). Apostoł Piotr mówi, że jesteśmy nanowonarodzeni z nieporuszalnego nasienia, którym jest żywe Słowo Boże (1Piotr 1:23).  Jak możemy być sobie pewni, że należymy do żywych? Przede wszystkim na podstawie tego, że wiemy, że wiarą przyjęliśmy Jezusa Chrystusa. On jest życiem (Jan 11:25), On jest chlebem życia (Jan 6:35). Życie w pewny sposób przejawia się. Jednym ze znaków jest to, że żywi pragną być między żywymi. To znaczy naturalną konieczność spędzania czasu indziej niż na miejscach, gdzie są pogrzebani martwi. Znaczy to ale również konieczność przebywania między duchowo żywymi, między tymi, którzy są nanowonarodzeni. I to nie tylko czasami na zebraniu, ale również w głębszej społeczności. Do dalszych  znaków należy to, że człowiek odwraca się od przyczyny śmierci – grzechu. Świat pożądliwości i grzechu jest dla niego wstrętny. Dlatego postawa wobec grzechu jest prostym i dokładnym zwierciadłem dla tego, kogo interesuje, do jakiej kategorii należy. Do żywych czy martwych? O tym mówi apostoł Pawel w Rzym. 6.  Bramę do świata żywych  Bóg daje ze swej dobroci jako podstawową miarę błogosławieństwa wszystkim ludziom. Jednakże o niektórych ludziach mówi, że są już martwi podczas życia i że ich odejście z tego świata jest jednocześnie przybyciem do miejsc, o których Pismo mówi jak o miejscu potępienia, o ognistym jeziorze. Mówi tak dlatego, żeby ci, którzy pragną życia i na razie nie mają go, wiedzieli, że istotnym życiem jest życie w ziemi „Boga żywych“ i do takiego życia ich zaprasza. Z tego powodu dał bramę na tę ziemię Jezusa Chrystusa, który każdego, kto Go o to poprosi i pokutuje, przeprowadzi ze śmierci do życia drogą ewangelium.
© Kościół Nowe Życie, wszystkie prawa zastrzeżone. Wszystkie opublikowane materiały chronione są prawem autorskim i korzystanie z nich możliwe jest wyłącznie za pisemną zgodą autora.