Łukasz 24:13-32 A oto dwaj z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajań od Jeruzalemu, które zwano Emaus. 14 A ci rozmawiali z sobą o tym wszystkim, co się było stało. 15 I stało się, gdy oni rozmawiali i wespół się pytali, że i Jezus przybliżywszy się, szedł z nimi. 16 Ale oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali. 17 I rzekł do nich: Cóż to za rozmowy, które macie między sobą idąc, a jesteście smutni? 18 A odpowiadając mu jeden, któremu imię było Kleofas, rzekł jemu: Tyś sam przychodniem w Jeruzalemie, a nie wiesz, co się w nim w tych dniach stało? 19 I rzekł im: Cóż? A oni mu rzekli: O Jezusie Nazereńskim, który był mąż prorok, mocny w uczynku i w mowie przed Bogiem i wszystkim ludem; 20 A jako go wydali przedniejsi kapłani i przełożeni nasi, aby był skazany na śmierć, i ukrzyżowali go 21 A myśmy się spodziewali, iż on miał odkupić Izraela, ale teraz temu wszystkiemu dziś jest trzeci dzień, jako się to stało 22 Lecz i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które raniuczko były u grobu, 23 A nie znalazłszy ciała jego, przyszły powiadając, iż widzienie anielskie widziały, którzy powiadają, iż on żyje. 24 I chodili niektórzy z naszych do grobu i tak znaleźli, jako i niewiasty powiadały, ale samego nie widzieli. 25 Tedy on rzekł do nich: O głupi, a leniwego serca ku wierzeniu temu wszystkiemu, co powiedzieli prorocy! 26 Azaż nie musiał Chrystus tego cierpieć i wejść do chwały swojej 27 A począwszy od Mojżesza i od wszystkich Proroków, wykładał im wszystkie one Pisma, które o nim napisane były. 28 I przybliżyli się ku miasteczku, do którego szli, a on pokazywał, jakoby miał dalej iść. 29 Ale go oni przymusili, mówiąc: Zostań z nami, boć się ma ku wieczorowi, i już się dzień nachylił. I wszedł, aby został z nimi. 30 I stało się, gdy on siedział z nimi za stołem, wziąwszy chleb, błogosławił, a łamiąc podawał im. 31 I otworzyły się oczy ich, i poznali go, ale on zniknął z oczu ich. 32 I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy z nami w drodze mówił, i gdy nam Pisma otwierał?
Dzieje 8: 30-38 A przybieżawszy Filip, usłyszał go czytającego Izajasza proroka. I rzekł: Rozumieszże, co czytasz? 31 A on rzekł: Jakoż mogę rozumieć, jeźliby mi kto nie wyłożył? I prosił Filipa, aby wstąpił i siedział z nim. 32 A miejsce onego Pisma, które czytał, to było: Jako owca ku zabiciu wiedziony jest, a jako baranek niemy przed tym, który go strzyże, tak nie otworzył ust swoich, 33 W uniżeniu jego, sąd jego zniesiony jest, a rodzaj jego, któż wypowie? Albowiem zniesiony był z ziemi żywot jego. 34 A odpowiadając rzezaniec Filipowi, rzekł: Proszę cię, o kim to prorok mówi? Sam o sobie, czyli o kim innym? 35 Tedy otworzywszy Filip usta swe, a począwszy od tego Pisma, opowiadał mu Jezusa. 36 A gdy jechali drogą, przyjechali nad jedną wodę. Tedy rzekł rzezaniec: Otóż woda! Cóż na przeszkodzie, abym nie miał być ochrzczony? 37 I rzekł Filip: Jeźliż wierzysz z całego serca, wolnoć. A on odpowiedziawszy, rzekł: Wierzę, iż Jezus Chrystus jest Syn Boży. 38 I kazał stanąć wozowi, i zstąpili obadwaj w wodę, Filip i rzezaniec, i ochrzcił go.
Dzieje 26:23-24 To jest, iż Chrystus miał cierpieć, a będąc pierwszym z zmartwychwstania, opowiadać miał światłość ludowi temu i poganom. 24 To gdy on ku obronie swojej powiedział, rzekł Festus głosem wielkim: Szalejesz Pawle! Wielka nauka przywodzi cię do szaleństwa.
Dzieje 7:52-60 Któregoż z proroków nie prześladowali ojcowie wasi, i nie pozabijali tych, którzy przedtem opowiadali o przyjściu tego Sprawiedliwego, któregoście wy się teraz stali zdrajcami i mordercami? 53 Którzyście wzięli zakon przez rozporządzenie anielskie, a nie strzegliście go. 54 Tedy słuchając tego, gniewali się w sercach swych i zgrzytali nań zębami. 55 A on będąc pełen Ducha świętego, patrząc pilnie w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej. 56 I rzekł: Oto widzę niebiosa otworzone i Syna człowieczego stojącego po prawicy Bożej. 57 A oni krzyknąwszy głosem wielkim, zatulili uszy swoje, i rzucili się nań jednomyślnie. 58 A wypchnąwszy go z miasta, kamionowali, a świadkowie złożyli szaty swoje u nóg młodzieńca, którego zwano Saul. 59 I kamionowali Szczepana, modlącego się i mówiącego: Panie Jezu, przyjmij ducha mojego! 60 A klęknowszy na kolana zawołał głosem wielkim: Panie! Nie poczytaj im tego za grzech! A to rzekłszy, zasnął.
Zdarzenie z Łuk 24:13-32 przypomina nam, jak ważna jest znajomość Pisma i Jego zrozumienie. Uczniowie Jezusa znali Pismo, ale nie było to wystarczające dla zrozumienia prawdziwego powodu działania Jezusa na Ziemi. Dopiero potem, gdy Jezus ponownie otworzył im Pismo, zrozumieli i mogli Go poznać. W czasach dzisiejszych jest tak samo. Trzeba Pismo znać (w związku z kazaniem Słowa Bożego), a więc studiować je i rozumieć, by Boże zasady myślenia, działania i charakteru mogły dotrzeć głęboko do nas i my mogliśmy zrozumieć, co się koło nas dzieje (a w przeszłości działo, czy w przyszłości dziać będzie), czy nasze osobiste pragnienia, plany, dążenia są w zgodzie z Bożymi zamiarami. Słowo Boże, pisane czy kazane, jest podstawowym
kamieniem życia chrześcijanina.
Prawdziwe Słowo Boże często powoduje sprzeczne reakcje, które jasno pokazują, że to prawdziwe Słowo Boże oraz to, jakie podejście do Słowa ma Jego słuchacz. Reakcja może być otwarta, pozytywna, (naprzykład kamerdyner etiopejski, którego podczas studium proroctwa Izajasza na drodze do Etiopii spotkał Filip. Reakcja kamerdynera na wyjaśnienie Słowa przez Filipa była natychmiastowa - uwierzył w Jezusa, a nawet mógł być od razu ochrzczony) Dzieje 8:30-38.
Reakcja na Słowo Boże może być obojętna, cielesna - taka była w wypadku namiestnika rzymskiego Festusa, kiedy to ap. Paweł opowiedział mu o swoim spotkaniu z Jezusem (Dzieje ap. 26:24). Pawła określił jako wariata i więcej nie zajmował się badaniem prawdziwości słów Pawła.
W ludziach, którzy są wobec Boga nieprzyjacielscy, Słowo Boże spowoduje złość, furię, a nawet pasję. Żydzi postąpili złośliwie naprzykład w stosunku do Szczepana, który potem, kiedy przypomniał im ich nieposłuszeństwo przed najwyższym księdzem w Jerozolimie, zobaczył Jezusa po prawicy Boga w niebiosach. To było dla Żydów tak niewiarygodne, że Szczepana ukamieniowali (Dzieje 7:52-60).
Te trzy rodzaje reakcji możemy zauważyć również w dzisiejszych czasach - u ludzi w naszym otoczeniu, jak również u siebie samych. Nasza własna reakcja na Słowo Boże może być zwierciadłem, w którym widzimy podejście naszego serca do Słowa Bożego, a więc do Boga samego.
Otwarci dla Słowa Bożego chrześcijanie reagują na Słowo z natchnieniem, z otwartym i chętnym sercem i pragną je w maksymalnej miarze napełnić w swoim życiu.
Cieleśni chrześcijanie z tego samego Słowa wybierają tylko to, co im pasuje, mają wobec niego powściągliwe i letnie podejście i na tych pierwszych patrzą z wyrozumiałym uśmiechem.
Ostatnia grupa „chrześcijan" wobec danego Słowa zatnie się, reaguje nieprzyjacielsko, ich serce prawdę Słowa nie zniesie.
Dobry chrześcijanin może według swojej własnej reakcji rozpoznać, czy Słowo, które słyszy, pochodzi na pewno od Boga. O ile w nim słyszane spowoduje zainteresowanie, natchnienie,czy radość, to najprawdopodobniej chodzi o Słowo Boże, aczkolwiek może omawiać temat, który jest dla tego chrześcijanina nowy albo za mało znany. Jeżeli słuchacz - chrześcijanin - dostrzega u siebie letnią reakcję, to chodzi raczej o interesujący wykład, który wprawdzie nie jest w sprzeczności z Bożym Słowem, ale nie jest Nim. W wypadku, kiedy wynikiem słyszenia Słowa jest niezgoda czy opór, jest niemal możliwe, że kazane jest błędne słowo pochodzące z innego ducha, nie z Ducha świętego.
Słowo Boże trzeba naprawdę znać. Jego badanie, szukanie i dociekanie w gruncie rzeczy nigdy nie kończy. Im bardziej Słowo Boże znamy i rozumiemy Go, tym bardziej orientujemy się w Bożych rzeczach, tym bardziej są nam własne Boże sposoby myślenia i działania, na ich podstawie żyjemy. O ludziach, którzy Słowa Bożego nie znają albo je lekceważą, Bóg mówi jak o wariatach (Dzieje 24:25).
