Do Efezów 2:1-9 I was ożywił, którzyście byli umarli w upadkach i w grzechach. 2 W którycheście niekiedy chodili według zwyczaju świata tego, i według książęcia, który ma władzę na powietrzu, ducha tego, który teraz jest skuteczny w synach niedowiarstwa.
3 Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy. 4 Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdziu dla wielkiej miłości swojej, którą nas umiłował.
5 I gdyśmy byli umarłymi w grzechach, ożywił nas pospołu z Chrystusem (gdyż łaską zbawieni jesteście) 6 I pospołu z nim wzbudził, i pospołu z nim posadził na niebiosach w Chrystusie Jezusie, 7 Aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swojej, z dobrotliwości swojej przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.
8 Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, dar to Boży jest; 9 Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
Słowo Boże jednoznacznie mówi, że zbawieni jesteśmy Bożą łaską, a łaskę możemy zyskać jedynie wiarą, nie przez jakieś zasługi. Jednak przez łaskę zbawienną (a więc chodzi tu o łaskę zbawienia, a nie o łaskę dotyczącą wszystkich innych możliwych dziedzin!) nie można rozumieć jakiś fluid abstrakcyjny - jako coś, co płynie i co do kogoś dociera, a do kogoś nie. Słowo Boże mówi, że łaska to czyn odkupienia, do którego doszło i który wygłoszono. Jest to również dar, który nam dano. Nie trzeba nic już do niego dodawać, ponieważ łaska została już wygłoszona (i udzielona jest każdemu, kto ją wiarą przyjmie) - jest wystarczająca i dotyczy wszystkich naszych win
-stałych i przyszłych.
A więc nie jest słuszne mówić, że ktoś ma dostatek łaski a ktoś niedostatek. Raczej chodzi o to, że ktoś łaskę przyjmie - uwierzy, że jest ona dostateczna, a ktoś inny temu nie uwierzy i odrzuci.
O ile będziemy opierać się o błędne przekonanie (albo nawet o przeznaczenie), że ktoś posiada łaskę a ktoś nie - to samo kazanie ewangelium pozbawione jest sensu, ponieważ ci, którzy mieliby tę łaskę, i tak w końcu przyszliby do nieba, a ci, którym łaska nie jest dana, w żaden sposób nie mogliby tam wejść i cierpieliby z powodu świadomości swego potępienia.
Nieraz może wyglądać na to (i o tym Słowo Boże mówi), jakby Boża łaska do ludzi nie docierała.
To, że niektórzy nie są zbawieni, nie jest spowodowane brakiem łaski:
- Istnieje Bóg, który uczynił łaskę i o tym mocnym i pozytywnym fakcie świadczy Jego Słowo.
- Łaska staje się realną wtedy, kiedy człowiek w nią uwierzy. A to dzieje się za pośrednictwem Słowa Bożego (do Rzym 10). To znaczy, że o ile człowiek nie słyszy ewangelium, nie może być zbawiony. Nie jest to ale z braku łaski. Do zadań kościoła należy, by głosił ewangelium.
- Istnieje nieprzyjaciel (szatan), który usiłuje o to, by jak najbardziej psuł to dzieło, aczkolwiek jego możliwości są ograniczone. Usiłuje o to, by ludzie nie dotrzeli do Królestwa Bożego. A kiedy ludzie wstąpią na tę drogę, robi wszystko, co w jego siłach, by im drogę z Jezusem skomplikował, usiłuje też o zatrzymanie głoszenia ewangelium. Stosuje dużo metod i środków, ale jego praktyki nie są dla nas nieznajomą. Jego główną bronią jest kłamstwo i złudzenie. Nie tylko poszczególne kłamstwa, ale również fałszywe systemy, ideologie, religie. Są to twierdze i warownie, które zabraniają ludziom przyjąć Bożą łaskę. Należą tu naprzykład zwiedzenia religijne, za pomocą których zapewnia o zbawieniu takich ludzi, którzy w rzeczywistości zbawieni nie są. Te twierdze i warownie w myśli ludzi trzeba burzyć przez Boże Słowo i Jego prawdę, i to należy do zadań kościoła.
Do środków szatana należą też pożądliwości (materializm, użytkownictwo, ascetyzm), za pomocą których okpiwa ludzi i poprzez chwilowe cielesne rzeczy oddala ich od wiecznego zbawienia. - W końcu trzeba wymienić fakt, że każdy człowiek podejmuje wolną decyzję osobistą. Jeżeli człowiek oświadczy, że Bóg go nie interesuje, to nie przejaw braku łaski. Musimy przyjąć do wiadomości, że pomimo tego, że człowiek nieustannie słyszy Słowo Boże, nie musi je przyjąć.
